بررسی ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
آیا میدانید : 20 مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد ؟ این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.
ماده بیستم اعلامیه جهانی حقوق بشر ؛ هر انسانی را محق به ازادی گردهمایی و تشکیل انجمنهای مسالمت آمیز میداند.
و تاکید میکند که هیچ کس را نمی‌بایست مجبور به شرکت در هیچ انجمنی کرد.
http://https://youtu.be/CGAcEAfkhDs
آزادی اجتماعات و تظاهرات یکی از مظاهر دموکراسی است و یکی از حقوق اساسی ست که افراد بتوانند آزادانه و بطور مسالمت آمیز, دور هم گرد آیند و هیچ گونه مانعی برای تجمع آن ها در بین نباشد
مردم میتوانند با مشارکت عملی و حضور مستقیم در امور مدنی جامعه, هیئت حاکمه و افکار عمومی را متوجه خواسته های خویش سازند و از این طریق مطالبات خود را مطرح کنند.
حق تشکیل اجتماعات در اسناد بین المللی نیز مورد پذیرش قرار گرفته است و در ماده 21 میثاق حقوق مدنی و سیاسی تاکید میکند که این حق نباید تابع هيچ گونه محدوديتي باشد, مگر اینکه منجر به اخلال در نظم عمومی جامعه شود.
و اما بر اساس اصل 26 قانون اساسی ج.ا ایران , تنها احزاب و انجمنهای سیاسی , صنفی و اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده ,در تشکیل اجتماعات آزادند و در اصل 27 قانون اساسی بر تشکیل اجتماعات و راه پیمائیها بدون حمل سلاح به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد , اشاره شده است
نکته حایز اهمیت اینست ؛ که قانون اساسی ضمن به رسمیت شناختن آزادی اجتماعات , معیار اِعمال و اجرای این آزادی را مقید به محدودیتهای کلی نموده است.
و این حق را فقط برای احزاب و انجمن های شناخته شده , قائل دانسته و این قوانین با اصول برابری و حقوق مساوی برای همه اقشار ملت , منافات دارد.
دولتها نباید تشکیل این گردهمایی ها را مشروط به اندیشه و ایدئولوژی غالب بر حکومت کنند و آنچه مسلم است افراد بر محور یک عقیده و تفکر مشترک گرد هم میآیند که ممکن است با موازین حاکم بر آن جامعه منافات داشته باشد.
و اینگونه است که تشکیل اجتماعات در ایران با محدودیت ها و چالش های بازدارنده ای همچون اخذ مجوز ، ساز و کارهای اداری, نحوه برخورد پلیس با اجتماعات و … مواجه است.
