با همکاری : نمایندگی ترکیه – کمیته اموزش و پژوهش و گروه صدا و تصویر
گوینده متن : مرضیه بردبار
تدوین : مهدی گلسفیدی
بچه كه بودم هر وقت تو پيكان بابام مي نشستم ،سرمو از پنجره به بيرون مي بردم تا موهام رو به باد بسپارم بلكه سرم كمي هوا بخوره
ولي كم كم فهميدم كه موهام رو نبايد به باد بسپارم، چون ممكنه خودم رو بر باد بده. بايد هر لحظه مواظب اين باشم كه از روسري م بيرون نياد تا مبادا بادي بوزه و زلف رها در باد، بده بر باد كسي رو
من حق اين رو دارم كه شاد باشم و هر جوري مي خوام و دوست دارم لباس بپوشم و زندگي كنم
اين جزء حقوق انساني منه. توماده 24 اعلاميه جهاني حقوق بشر اين حق به من داده شده: هر كسي حق استراحت و فراغت و شادماني كردن داره. در منشور حقوق شهروندي مون در ماده 3 بند 8 من رو به عنوان شهروند ،زندگي شاد همراه با اميد به آينده هاي بهتر از بدو تولد و در همه محيطهاي اجتماعي برخوردار مي دونه.
حالا چرا من بايد بابت شاد بودنم كتك بخورم، بازداشت و جريمه يا زنداني بشم؟
