بدون ابزارهای قدرتمند مطبوعاتی و رسانه‌ای که به نوعی کنترل کنندهٔ فعالیت‌های جامعه هستند، یک کشور نمی‌تواند به حیات سالم خود ادامه دهد. پس از روی کار آمدن حکومت‌های خودکامه و ایدئولوژیست که چنگال قدرتشان را در تنهٔ تمام قوانین فرو می‌برند و از ایدئولوژی به عنوان ابزار و از مردم به عنوان برده برای بقای سیاسی خود استفاده می‌برند، حیات مطبوعات و سلامت افشا اطلاعات نیز در خطر می‌افتد و می‌توان گفت رسانه‌ها در چنین حکومت‌هایی از اولین هدفهایی می‌باشند که حکومت‌ها سعی در نابودی و یا سفارشی سازی آنها دارند.
در ایران علت این سفارشی سازی در نبود چیست ؟
چرا در جمهوری اسلامی ، ما شاهد تعطیلی روزنامه ها و به زندان افکندن و کشته شدن روزنامه نگاران و مدافعین حقوق بشر بوده ایم ؟
علت سانسور و اعمال فشار و کنترل نشریات برای چیست ؟
وجود شرط همیشگی (( رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه )) که بیشتر قوانین ایران را دوپهلو و مبهم کرده و در قانون مطبوعات نیز آمده ، چگونه میتواند فعالیتها مطبوعاتی و رسانه ای در جامعه را تحت الشعاع خود قرار دهد ؟
با همکاری : کمیته اموزش و پژوهش و گروه صدا و تصویر
میهمانان برنامه : امیر قیام لو سخنگوی نهضت دموکراسی توحیدی در اروپا – حسام ناصحی ارجمند فعال سیاسی
با اجرای : مریم مرادی
تدوین : محمد گلستانجو
