کودکانی بدون کودکی که کودک کار نامیده میشوند
انسانهایی که نه تنها حقوق طبیعی و انسانی شان پایمال شده بلکه تهدیدی جدی برای آینده اجتماعی و رشد و پیشرفت اقتصادی هستند و چیزی نیست جز یک معضل اجتماعی.
بسیاری از کودکان مناطق محروم ایران از حقوق اولیه زندگی از جمله، آموزش و پرورش استاندارد، حق برخورداری از استانداردهای زندگی و مراقبت‌های بهداشتی و تفریح لازم و امکانات اولیه برای گذراندن دوران کودکی محروم می‌باشند.
بر اساس آمارهای رسمی و غیررسمی , تعداد کودکان کار بیش از ۲ میلیون تخمین زده شده است .
و این درحالی ست که دولت ایران به مقاوله نامه 182 سازمان بین المللی کار- ممنوعیت ومحو بدترین اشکال کار کودک متعهد شده است.
و بر اساس ماده 32 و 36 کنوانسیون حقوق کودک, کشورهای عضو متعهد میشوند که از کودک در برابر تمام اشكال استثمار كه هر يك از جنبه‌هاي رفاه كودك را به مخاطره اندازد، حمایت کنند و انجام هر گونه كاري كه زيان‌بار بوده و يا توقفي در آموزش وي ايجاد كند و برای پيشرفت اجتماعي كودك مضر باشد, جلوگیری شود.
و دولت جمهوری اسلامی ایران باوجود اینکه در اسفند 1372 به کنوانسیون حقوق کودک پیوسته است اما درعمل پس از گذشت نزدیک به 4 دهه هنوز آمار دقیقی در مورد این کودکان وجود ندارد.
بررسی اجمالی و تطبیقی موارد کنوانسیون حقوق کودک با قوانین و مراجع قانونی و دولتی مرتبط با کودکان و وضعیت کودکان در ایران، نشان از فاصله زیاد بین واقعیات مشهود و موجود در ایران با تعهدات حقوقی و بین المللی آن در زمینه حقوق کودک و موزاین مرتبط با حقوق بشر و حقوق شهروندی در این ارتباط دارد.
و به جای اینکه به اصل اجرای این تعهدات پرداخته شود , با ارائه گزارش‌های غیرواقع به مجامع جهانی , کودکان در این روند، استثمار میشوند.
کودکان مقدم اند بر هر مصلحت سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی
با همکاری : نمایندگی اندونزی و گروه صدا و تصویر تهیه و تنظیم متن : مریم پورحسینی گویندگان : مریم پورحسینی و پرنیان سوری تدوین مریم پورحسینی و محمد گلستانجو
